Komunikacje, listy, i rozważenia od Księdza Moderatora DK.

Słowo Moderatora na Wielki Post

Droga wspólnoto  Kościoła Domowego!

Rozpoczęliśmy Wielki Post – czas, w którym słyszymy wezwanie do modlitwy , postu i jałmużny. Praktyki te, którymi mamy się posługiwać w tym czasie, mają nas przygotować na przeżycie Wielkanocy, centralnego wydarzenia dla wierzących w Chrystusa.

Co do modlitwy – na pewno różne są formy modlitwy, a czas Wielkiego Postu obfituje w swoje specyficzne formy modlitewne, do których należą nabożeństwo Drogi Krzyżowej czy Gorzkich żali. I dobrze, jeśli w tym czasie będziecie je praktykować. Ja chciałbym ze swej strony zachęcić do wiernego praktykowania Namiotu Spotkania. Pamiętajcie na to, co mówił św. Hieronim – nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa. Dlatego aby poznać Go lepiej, trzeba nam wierności w kontakcie z Jego słowem.

Co do postu, to i tu mamy wielkie bogactwo form – poczynając od zwyczajnego postu od pokarmów w piątki, czy też w inne dni. Jednak w tym roku tematem naszym jest Zniewolenie a Wolność, stąd też zachęcam po pierwsze do zastanowienia się nad tym, jak wiele czasu w moim codziennym planie dnia zajmują różne urządzenia elektroniczne – od telewizora, przez komputer a na telefonie komórkowym kończąc. I właśnie post – rozumiany jako wyrzeczenie się – można zrobić sobie od tych urządzeń. 

Jałmużna – to trzecia praktyka wielkopostna, o której słyszymy w ewangelii we Środę Popielcową. Oczywiście można i trzeba praktykować jałmużnę z naszych dóbr materialnych. Wiemy bowiem, że nie możemy służyć Bogu i mamonie, a jałmużna jest takim gestem, w którym wyrażamy Bogu, że to właśnie Jemu chcemy służyć. Ale prócz jałmużny materialnej, zachęcam do jałmużny duchowej. Daj czas, który zaoszczędziłeś nie oglądając telewizji – na modlitwę. Podaruj ten czas na dialog małżeński. Daj jałmużnę z czasu.

Na koniec chcę przypomnieć to, co chyba najważniejsze: niezależnie od tego, czego dokonasz w tym Wielkim Poście, miej przed oczyma to, dla kogo to robisz. Robimy to dla Ojca, który widzi w ukryciu. A ten, który widzi w ukryciu – odda tobie. 

Życzę wszystkim owocnego Postu, prowadzącego do nawrócenia i głębokiego przeżycia Wielkiej Nocy.
ks. Krzysztof Pankanin

 

Słowo Moderatora na Adwent

Szcześć Boże
Rozpczęliśmy Adwent. Jak przeżyć dobrze ten czas?
Ewangelia z 1 niedzieli adwentu niech będzie dla nas wskazówką: Jezus stawia Noego jako przykład.
Podczas gdy inni jedli i pili, i zajmowali się innymi zwyczajnymi czynnościami, on budował Arkę.
Zapewne wielu mu współczesnych uważało, że to, co robi, jest szalone, lub co najmniej jest stratą czasu i pieniędzy.
Ale ostatecznie to Noe będzie miał rację i uratuje siebie oraz swoich bliskich.

Myślę, że wielu nam współczesnych żyje również wokół podobnych wartości – jeść, kupować, używać.
I dla nich stratą czasu, a może i głupotą będzie modlitwa, msza św., spowiedź, czy walka z grzechem.
Ale dla nas jest to zbawienne, bo właśnie w tych rzeczach spotykamy Chrystusa.

Dlatego niech czas Adwentu będzie czasem spotkania z Jezusem na modlitwie, a zwłaszcza w Jego Słowie. Zachęcam do wierności Namiotowi Spotkania.
Osobiście też zachęcam, aby rozpocząć Adwent spowiedzią, która odnawia w nas ducha gorliwości do podejmowania innych dzieł dla Jezusa.

Niech Wam Pan błogosławi na czas Adwentu
ks. Krzysztof Pankanin

Słowo od Moderatora

Kochana Wspólnoto Domowego Kościoła!

Rozpoczęliśmy Adwent, czas oczekiwania na przyjście Pana. Pan Jezus mówi do nas w Ewangelii pierwszej niedzieli adwentu, roku C: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych”. I zachęca: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. To jest konkret! Także dla nas, członków wspólnoty Domowego Kościoła, którzy decydując się na tę drogę duchowego rozwoju, idą w kierunku Przychodzącego Pana, stając się ludźmi wolnymi, trwającymi na modlitwie i codziennym słuchaniu głosu Pana w Namiocie Spotkania, a także ludźmi dialogu w małżeństwach, rodzinach i w społeczeństwie, w którym żyjemy. Równocześnie Pan Jezus mówi nam o tym, żebyśmy szli pełni ducha, z podniesionymi głowami, ponieważ zbliża się nasze odkupienie, Ten, który jest Światłem i Życiem, Jezus Chrystus, Zbawiciel świata!

Oto piękna perspektywa, przed którą drżą ze strachu tylko ludzie, którzy żyją w ciemności i tak bardzo ją zaakceptowali, że trudno im ją opuścić. Nasza formacja nowych ludzi, ma być skierowana także w stronę ewangelizacji i głoszenia nowego życia. Nie możemy tracić nadziei na nowy świat, gdyż oznaczałoby to zgaszenie w nas jakiejkolwiek nadziei. A przecież tak być nie może! W czasie naszego Dnia Wspólnoty, który przeżywaliśmy w sobotę, 10 listopada 2018 roku w gościnnych progach Misji Miłosierdzia Bożego w Lombard, IL, rozważaliśmy temat naszego powołania. Powracało słowo-klucz, o którym dzisiaj coraz częściej przypomina Kościołowi papież Franciszek. Jest nim „rozeznanie”. Tak bardzo potrzebne każdemu z osobna, każdej rodzinie i całej wspólnocie. Do czego wzywa mnie Bóg? Do czego wzywa nas, jako wspólnotę, gałąź wielkiego Ruchu Światło-Życie, będącego cząstką Kościoła Katolickiego? Odpowiedzieliśmy sobie, że w pięknym powołaniu małżeńskim i rodzinnym, jest także powołanie do ewangelizacji, zapalania Światła tam, gdzie panuje ciemność i budzenia Życia tam, gdzie go nie ma lub zamarło. Nasze spotkanie zbiegło się równocześnie z zakończeniem Synodu Biskupów w Rzymie, poświęconemu ludziom młodym. To także kierunek formacji tegorocznej Ruchu Światło-Życie. Zgodnie potwierdziliśmy, że młodych trzeba słuchać, bo oni potrzebują bycia wysłuchanymi. I trzeba budzić w nich duchowy zapał, pokazując drogę do spotkania z Jezusem Chrystusem, poznania Go, pokochania i chęci naśladowania.

Jestem wdzięczny wszystkim, którzy zorganizowali i wzięli udział w naszym Dniu Wspólnoty, gdyż był on kolejnym, pięknym doświadczeniem budowania oraz świadectwem naszych szczerych, dobrych chęci. Radość jest tym większa, że przychodzą do nas nowe małżeństwa, które serdecznie witamy i zapraszamy do wspólnej drogi na spotkanie z Przychodzącym, w Domowym Kościele, Gałęzi Rodzinnej Ruchu Światło-Życie!

W kolejnym roku formacyjnym 2018/2019 pochylamy się na naszych spotkaniach nad tematami proponowanymi nam przez Krąg Centralny. Są one najlepszym kierunkiem dla formacji, w jedności z całą Wspólnotą. Równocześnie witając nowe małżeństwa, pragniemy wprowadzając je do wspólnoty, dzielić się bogactwem charyzmatu Ruchu i świadectwem naszego życia.

ks. Łukasz Kleczka SDS.