List do wspólnot rodzinnych 148
Droga Wspólnoto!
Temat roku formacyjnego „Sługa Niepokalanej” kieruje nasze myśli ku Niepokalanej oraz słudze Bożemu, ks. Franciszkowi Blachnickiemu. Nie ma to być jednak tylko czas przyglądania się tym postaciom, podziwiania ich, ale przyjęcia konkretnych postaw w codzienności – postaw, które łączy tak ważne i często wypowiadane w naszym Ruchu słowo: „służba”. Na łamach naszego kwartalnika chcemy na to słowo spojrzeć w różnych aspektach – w tym numerze przyglądamy się służbie w małżeństwie jako tej podstawowej wspólnocie, w której żyjemy. W jaki sposób mogę, chcę, pragnę służyć współmałżonkowi? Odpowiedzi na to pytanie znajdziemy w dziale „Formacja”, szczególnie w tekście dotyczącym tematu numeru oraz w liście kręgu centralnego: „Służę, więc jestem” (ks. F. Blachnicki). Ten ostatni zachęca małżonków do przeprowadzenia dialogu małżeńskiego, podczas którego podejmiemy kwestię służby wobec siebie nawzajem. Służba w małżeństwie, choć oczywista, wcale nie musi być najłatwiejsza. Wszak każdego dnia czyhają na nas różne pokusy, trudności, zniechęcenie. Nie mają nas one jednak zniechęcać, ale motywować do dalszej pracy, do nieustannego zapominania o sobie i wychodzenia ku drugiemu, szczególnie współmałżonkowi. Wszak mamy wielki skarb w naszych rękach – sakrament małżeństwa, z którego możemy czerpać pełnymi garściami.
Pozostałe działy także nawiązują do tematu numeru:
– „Znaki czasu” poprzez ukazanie rozwoju Domowego Kościoła wśród Amerykanów po raz kolejny uświadamiają nam, że tam, gdzie jest serce otwarte na służbę wobec małżeństwa i rodziny, tam Pan Bóg przychodzi ze swoją łaską i to, co niemożliwe, staje się możliwe;
– wśród wydarzeń „Z życia DK” oraz wśród „Świadectw” także można odkrywać, jak służyć w małżeństwie, ale także jak służyć małżeństwu. W szczególny sposób pragniemy zwrócić uwagę na świadectwo z Oazy Rodzin II stopnia wśród Polonii formującej się w Chicago – determinacja pary odpowiedzialnej sprawiła, że udało się zorganizować po raz pierwszy rekolekcje piętnastodniowe II stopnia dla tamtejszych małżeństw. Wszystko po to, by służyć małżeństwu i zachować wiernie charyzmat Założyciela.
Całość dopełniają świadectwa o tych, którzy odeszli do Domu Ojca. Zamieszczamy je nie po to, by wspominać, ale by dziękować Panu Bogu za tych, którzy „własne życie złożyli w darze dla dobra Kościoła”. Niech przykład ich gorliwej służby motywuje każdego z nas do czynienia swojego życia bezinteresownym darem z siebie.
Za nami czas wakacji, czas rekolekcji, czas intensywnej pracy nad sobą, swoim małżeństwem, swoją rodziną. Dziękujemy wszystkim tym, którzy podjęli jakąkolwiek służbę na rekolekcjach. „Na tym polega miłość, żeby oddać siebie, oddać swoje życie” (ks. F. Blachnicki). Kocham, więc służę – na rekolekcjach, podczas pracy w ciągu roku, w codzienności małżeńskiej i rodzinnej. Niech podejmowana posługa zaowocuje jeszcze większą miłością, czyli oddawaniem swojego życia dla innych. Te osoby, które swoje rekolekcje przeżywały w Centralnym Domu Rekolekcyjnym Domowego Kościoła w Krościenku, miały okazję zobaczyć kolejny etap rozbudowy – tym razem oratorium oraz plac zabaw, z których ucieszyli się szczególnie najmłodsi uczestnicy, choć nie tylko… Zadaszone miejsce przy oratorium sprawia, że zyskaliśmy dodatkowe miejsce na pogodne wieczory i inne spotkania. Dziękujemy wszystkim tym, dzięki którym to miejsce jeszcze lepiej może służyć rodzinom: za każdy dar duchowy i materialny – Bóg zapłać!
Przed nami czas formacji w ciągu roku. Nie zapominajmy, że „w DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym «laboratorium» duchowości małżeńskiej” (Zasady, p. 14). Troszczmy się więc o codzienną realizację zobowiązań oraz o wierne trwanie na drodze formacji. Tych, którzy zakończyli już drugi rok pracy, zachęcamy do skorzystania z konspektów miesięcznych spotkań znajdujących się w naszym piśmie. W tym roku pragniemy odkrywać treści „Listu z Boliwii” napisanego przez Założyciela. To w nim znajdziemy opis charyzmatu Ruchu ujęty w 10 punktach. Te punkty przez ks. F. Blachnickiego zostały nazwane „wielkimi charyzmatami”, wspaniałą wizją charyzmatu Ruchu Światło-Życie. Niech rok, w którym w szczególny sposób nawiązujemy do 30. rocznicy odejścia Założyciela Ruchu do domu Ojca, zaowocuje głębszym pragnieniem poznania pozostawionego przez niego charyzmatu oraz oddaniem się na służbę tego dzieła. Nie chodzi tylko o to, by znać, ale by tym charyzmatem żyć na co dzień, czego sobie i wszystkim Czytelnikom życzymy w tym roku pracy formacyjnej.
Katarzyna i Paweł Maciejewscy
para krajowa DK
ks. Tomasz Opaliński
moderator krajowy DK